Marlene: Moeder én controlfreak? Vergeet het maar

Marlene vertelt in haar blog dat de combinatie moeder en controlfreak niet werkt.

Hoera! Voor het eerst sinds de geboorte van mijn dochter is het me gelukt om – nog voor het avondeten – ontbijt voor mezelf te maken. En dat niet alleen. Flesjes zijn uitgekookt, hond uitgelaten, huis opgeruimd (soort van) en baby slaapt. Ik heb zelfs al gedoucht. En het is pas half vier. Zelfingenomen neem ik een hap van mijn boterham. Nu nog snel een blog tikken, kerstkaartjes schrijven en twee vriendinnen terugbellen, voordat het weer etenstijd is voor dochter.
Brandalarm
Opeens gaat het brandalarm af. Ik schrik me te pletter. Heb ik iets op het fornuis laten staan? Staat de kerstverlichting in de fik? Het geluid komt van boven. Paniekerig ren ik de trap op naar de babykamer. Daar blijkt tot mijn stomme verbazing dat de allesoverheersende herrie wordt geproduceerd door mijn bloedeigen dochter. Zes weken oud en paars aangelopen van woede.
Nachtrust (geen)
Ik probeer van alles om haar stil te krijgen. Troosten, knuffelen, wiegen, een speentje, een paar minuten laten brullen; niets helpt. Een uur later en twee trommelvliezen minder geef ik het op. Ze laat zich onder geen voorwaarde terugleggen in haar wieg. Dan maar samen naar beneden. Op mijn schoot valt ze direct in slaap. Typisch. Helaas heb ik in alle ophef mijn boterham op het aanrecht laten staan. Ik probeer zo voorzichtig mogelijk op te staan, maar direct slaat het brandalarm weer aan. Na een nachtrust van twee-en-een-half uur kan ik weinig meer hebben, dus ik negeer mijn rammelende maag en blijf zitten waar ik zit.
Permanent tijdgebrek
Mijn gedachten dwalen af naar de tijd dat ik iedere dag een ontbijt at. En lunch. En bijna iedere dag wel een blog zoals dit schreef. Dat kostte me meestal een half uurtje. Na de geboorte van de baby steeg dit naar drie dagen. Oké. Drie weken. Mijn laptop verzamelt nu vooral stof. (Net als de rest van het huis, maar dat terzijde.) Misschien maak ik me te druk over het permanente tijdgebrek. Iedere dag worstel ik er weer mee. Mijn to-do-lijstjes worden steeds langer en het opbrengen van make-up in de ochtend is al wekenlang niet meer vanzelfsprekend. Maar hé… het grootste verschil met vroeger is natuurlijk dat ik nu moeder ben van de allerliefste dochter ter wereld. En dat maakt alles goed. (Voor mij dan. Sorry als ik pas na een maand terugbel of je mijn kerstkaartje rond de jaarwisseling eens op de mat hebt liggen.)
Gratis tip
Nu we het toch hebben over dingen die niet langer vanzelfsprekend zijn… hier nog een gratis tip voor mede-moeders. Wil je je nagels lakken? Doe dit pas als je zeker (maar echt héél zeker) weet dat je kindje slaapt. Het kan namelijk zomaar gebeuren dat de baby zich verslikt terwijl jij gezellig zit te smeren, je in paniek opspringt, de felrode nagellak daarbij vergeet en desastreuze vlekken veroorzaakt op onder andere kleding, baby, houten vloer en hond. Niet dat dit mij is overkomen natuurlijk. Beschouw deze tip maar als kerstkado. Dit jaar heb ik namelijk toch geen tijd om die te kopen.