De klok tikt gewoon door

Vorige week kon je hier lezen dat hoogleraar psychologie Jean Twenge (USA) vraagtekens zet bij het algemeen aanvaarde gegeven dat de vruchtbaarheid afneemt naarmate de leeftijd stijgt.

Jean baseerde haar conclusies op het ‘feit’ dat (naar haar zeggen) de cijfers waarop deze conclusies getrokken werden meer dan 200 jaar oud zijn.

Ik heb in het artikel van vorige week beloofd dat ik het verder zou gaan uitzoeken en jullie zou laten weten of vele vrouwen voor niets stress hebben omdat  ze wel kinderen willen, maar er nog niet aan toe zijn en de leeftijd dit eigenlijk wel eist…

Jean relateerde aan een artikel wat in Human Reproduction heeft gestaan in 2004, in hetzelfde Human Reproduction kwam in een artikel tegen uit 2001 met als titel Demografische en medische consequenties van uitgesteld ouderschap.
In dit artikel worden deels dezelfde onderzoeken aangehaald als waar Jean van zegt dat de onderzoeken zouden bewijzen dat het wel meevalt met het afnemen van de vruchtbaarheid.

Zo verwijst Jean naar onderzoek van Dunson in 2002. De conclusie van dit onderzoek zegt toch iets anders dan Jean concludeert:
Gemiddeld is de kans op een zwangerschap voor vrouwen tussen de 19 en 26 twee keer zo hoog dan voor vrouwen tussen de 35 en 39 jaar. De vruchtbaarheid van vrouwen begint vanaf eind 20 af te nemen en neemt sterk af in de eind 30.

In 2004 deed Dunson nog een onderzoek waarvan de conclusies zijn: Absolute steriliteit (echt geen kinderen kunnen krijgen, ook niet met medische hulp) komt bij ongeveer 1% van de stellen voor, dit neemt niet toe in de loop der jaren. Vruchtbaarheidsproblemen nemen wel toe, van 8% bij vrouwen tussen de 19 en 26, 13-14% bij leeftijd 27-34 tot  18% bij 35 tot 39 jarigen.

In het artikel in Human Reproduction van 2011 wordt verwezen naar verschillende onderzoeken en hoewel de cijfers soms wat variëren komen alle onderzoeken tot dezelfde conclusie: Met het stijgen der leeftijd neemt de vruchtbaarheid wel degelijk af.

Het aantal eicellen en de kwaliteit van de eicellen neemt af met het stijgen der jaren. Ook de vruchtbaarheid van de man neemt af boven de 40, de kwaliteit en aantallen van de zaadcellen wordt minder. Een vrouw van 35 die een partner heeft van 40 heeft minder kans om zwanger te worden dan een vrouw van dezelfde leeftijd met een jongere partner.

Ook bij vruchtbaarheidsbehandeling is vermindert de kans op succes met het stijgen der jaren.

Naast de verminderde vruchtbaarheid met het stijgen der jaren, neemt ook het risico op miskramen toe. Tot 35 jaar stijgt het risico op een miskraam niet en ligt rond de 15%, maar dit risico verdubbeld in de komende 5 jaar.
 
Verder zijn de risico’s op vroeggeboorte, dood geboorte en andere complicaties verhoogd bij zwangerschap op hogere leeftijd.

Het artikel in Human Reproduction uit 2011 laat ook positieve aspecten zien aan het uitgestelde ouderschap. Zo hebben stellen vaak al langere en stabielere een relatie en komen éénouder gezinnen minder vaak voor bij als er op latere leeftijd aan kinderen wordt begonnen.
Daarnaast heeft men vaak al carriëre gemaakt en is er meer rust en minder onzekerheid in het gezin.

Conclusie: medisch gezien is het zeker niet verstandig om het krijgen van kinderen lang uit te stellen. Maar ouders worden op latere leeftijd heeft ook voordelen. Of die opwegen tegen de medische nadelen???? Wellicht is het snel gedaan met de stabiliteit als je het medische circuit in moet om zwanger te worden. Vruchtbaarheidsbehandelingen hebben en grote impact op stellen.

Ik hoop dat ik hiermee toch wat duidelijkheid geschapen heb in de vraag of de biologische klok nu wel of niet zo hard doortikt. Voor mij maakt mijn ‘onderzoek’ weer eens duidelijk dat je niet alles moet geloven wat als ‘wetenschappelijk’ wordt geschreven. Regelmatig zie je dat onderzoekers de antwoorden vinden die ze graag willen vinden…

Wil je het hele onderzoek zelf lezen? (engels) https://humupd.oxfordjournals.org/content/18/1/29.long#aff-1

Groet
Sandra Vuik
Verloskundige en eigenaar van de site