Blog papa Charel; tijd voor jezelf

LEKKER GEZELLIG, TIJD VOOR JEZELF
In de jaren ’90 zond RTL4 het programma Koffietijd uit. De zin ‘lekker gezellig, tijd voor jezelf’ uit de welbekende tune dwaalt regelmatig door mijn hoofd de laatste tijd. Ik ben namelijk iemand die het heerlijk vindt om alleen te zijn. Begrijp me goed, ik heb de leukste vriendin die ik me kan wensen. Sterker nog: zij is de enige met wie ik vierentwintig uur kan doorbrengen zonder dat ik me aan de ander ga ergeren en weg wil. Karaktertrekje denk ik, ik heb dat namelijk bij iedereen. Op vakantie met vrienden moest ik ook dagelijks even een rondje lopen, even m’n hoofd leegmaken. Misschien herken je het, misschien denk je ‘wat een aansteller.’ Dat mag uiteraard.
Mijn dagelijkse bezigheden zijn behoorlijk divers. Naast mijn relatief nieuwe werk/hobby/liefhebberij van het schrijven van deze stukjes, sta ik een dag of drie á vier per week in een kledingwinkel in de Kinkerstraat in Amsterdam. Dat is mijn basisinkomen. Daarnaast geef ik freelance muziekworkshops aan kinderen in het middelbaar onderwijs door het hele land. Op normale werkdagen ben ik al gauw elf uur van huis, dus als je dan thuiskomt, is het lekker om even te kunnen relaxen. Kim werkt dichter bij huis en heeft als beroep het verzorgen en begeleiden van een groep gehandicapten met een (grote) lichamelijke en geestelijke beperking waarbij. Zij werkt of van zeven tot half drie, of van half drie tot half elf. En ondanks dat ik haar graag om me heen heb, vond ik het soms heerlijk om in een leeg huis thuis te komen wanneer ze late dienst had.
Sinds de geboorte van Lennon is dat wel anders. Vrije dagen zijn niet meer gevuld met luieren, maar met zorgen voor hem en proberen tussendoor het huishouden te doen. Waar je normaal een volle wasmand wegwerkte in een uur of vier, met daarbij de nodige ‘pauzes’ waarin ik graag zo weinig mogelijk deed, lijkt dat niet meer zo vanzelf te gaan. Nog niet zo lang geleden liep mijn planning in de soep omdat een goede vriend belde en ik drie kwartier aan de telefoon hing. Toen moest Lennon eigenlijk nog in bad maar was het ineens toch wel heel laat en dus tijd voor zijn fles. Inderdaad, ik zei net dat ik een planning had. Voor een vrije dag. Normaal gesproken was het tijdstip waarop ik mijn Thuisbezorgd-app opende het enige dat ik op zo’n dag in mijn planning opnam. De rest zag ik dan wel, plannen doe ik op mijn werk al genoeg dus daar had ik thuis nooit behoefte aan.
Er komt een moment dat je terugdenkt aan je eigen jeugd waarin, in mijn geval, mijn moeder zowel mij als mijn broer het grootste deel van de dag moest verzorgen. Vader had een goede baan in het onderwijs, moeder bleef thuis voor ons. Maar hoe ze het voor elkaar kreeg om ook nog eens alles aan kant te houden en te zorgen dat iedereen ’s avonds warm eten had… En dan hebben wij nu één kind, bij een eventuele volgende hebben we er dus nog meer werk aan. De oudste verdient namelijk ook alle aandacht. Hoe mijn moeder dat precies deed, ga ik haar toch eens vragen. Graag zou ik willen weten of ze, wanneer wij eindelijk bepakt en bezakt op onze fiets zaten om naar school te gaan, de TV aanzette om te relaxen met Hans en Mireille. Lekker gezellig, tijd voor jezelf.